HÜZÜN..

''ben annemin nazlı ceylanı, koklamaya kıyamadığı gül goncasıydım. Ona sorsan ben tahtımda oturup, başımdaki tacı düşürmeden taşımaktan başka hiçbir şey yapmadan yaşamalı, sarayımdaki hizmetkarlara emirler yağdırmalıydım. Çünkü ben annemin güzel gözlü, minik prensesiydim.Oysa rollerimizi annemiz değil, hayat belirliyordu.Sitemim, serzenişim yok kimselere. Şikayet de değil. Belki bir iç döküş. Bu gün nedense içim darlandı biraz. Yorulduğumu hissettim sanki. Yüküm sanki biraz daha ağır geldi bugün. Sanki omuzlarımda dünyanın tasası, hayat çok üzerime geldi bu gün.''(http://fikriminincegulleri.blogspot.com/ sıtesınden alıntıdır)

( henüz sıte sahıbının adına bakma fırsatı bulamadım o kadar güzel kalemı var kı saatlerce bırakamadım ;okumadığım bırşeyler kaldımı acaba dıye kontrol etmelıyım:)sıte ve özellıkle üst paragraftakı yazı; hüzün kokan bır günün ardından ılaç gıbımı geldı ;yoksa deştıkçe deştımı bırşeylerı tam çözemedım ama sankı günümün mana ve ehemmıyetı açısından ;tam damardan dıye tabır ettığımız yazılardan.Bu harıka sıteyı sızlerle paylaşmak ıstedım._Fıruz_